ΌΤΑΝ ΕΝΑΣ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΞΕΝΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΑΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΩ
Αυτό που ξεκίνησε ως μια απλή, διασκεδαστική παρεξήγηση, μετατράπηκε γρήγορα σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη.
Η μυρωδιά του καθαριστικού λεμονιού αιωρούνταν στον αέρα καθώς καθάριζα τον πάγκο της κουζίνας.
Ο ήχος του πλυντηρίου πιάτων ήταν το μόνο που ακουγόταν στο σπίτι.
Το καθάρισμα δεν ήταν το αγαπημένο μου πράγμα, αλλά κατά κάποιο τρόπο είχε μια ηρεμιστική επίδραση.
Μόλις πέταξα το σφουγγάρι στο νεροχύτη, ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας.
Άνοιξα και αντίκρισα έναν ψηλό, άψογα ντυμένο άνδρα με ένα αυτοπεποίθητο χαμόγελο.
Κρατούσε μια δερμάτινη τσάντα στο ένα χέρι και το κινητό του στο άλλο – απόλυτη επαγγελματικότητα.
— Καλημέρα! είπε ενθουσιασμένα. Ψάχνω τον κύριο Λάμπερτ. Εσείς πρέπει να είστε η καθαρίστρια, η Λίλια, σωστά; Είμαι ο Ντέιβιντ, ο συνεργάτης του. Χαίρομαι που σας γνωρίζω.
Πριν προλάβω να τον διορθώσω, κοίταξε το ρολόι του.
— Έχω ακούσει πολλά για εσάς από τη σύζυγο του κυρίου Λάμπερτ. Μου έδειξε ακόμα και μια φωτογραφία σας.
Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά.
— Η σύζυγος του κυρίου Λάμπερτ; ρώτησα προσεκτικά.
— Ναι! Ο Γκρεγκ και η γυναίκα του είναι ένα υπέροχο ζευγάρι, είπε γελώντας ο Ντέιβιντ.
**Η γυναίκα του;**
Αυτό έπρεπε να είμαι εγώ.
Η περιέργεια με κυρίευσε.
Αν με περνούσε για κάποια άλλη, θα έπαιζα για λίγο το παιχνίδι του.
— Παρακαλώ, περάστε, του είπα κρύβοντας ένα χαμόγελο.
— Λοιπόν, γνωρίζετε τον κύριο και την κυρία Λάμπερτ εδώ και καιρό;
— Ω, εδώ και χρόνια, απάντησε ο Ντέιβιντ καθισμένος στον καναπέ.
— Είναι ένα δυναμικό ζευγάρι. Δείχνουν πάντα τόσο ευτυχισμένοι μαζί.
Χαμογέλασα ευγενικά και ζήτησα συγγνώμη για να του φέρω ένα ποτήρι νερό.
Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.
**Ποια ακριβώς ήταν αυτή η «κυρία Λάμπερτ» για την οποία μιλούσε;**
Όταν επέστρεψα, ο Ντέιβιντ σκρόλαρε στο κινητό του.
— Έχω μια φωτογραφία τους, είπε ανέμελα.
Μου έδωσε το κινητό του και το στομάχι μου σφίχτηκε.
Στην οθόνη, η αδερφή μου, η Άλισον, μου χαμογελούσε – αγκαλιά με τον Γκρεγκ.
— Υπέροχη, έτσι δεν είναι; είπε ο Ντέιβιντ.
— Είναι από μια εταιρική εκδήλωση πέρυσι.
Προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη.
— Πότε ακριβώς τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία;
— Πριν από έναν χρόνο, απάντησε ο Ντέιβιντ.
— Ο Γκρεγκ δεν μιλούσε πολύ για την προσωπική του ζωή. Νόμιζα ότι ήταν εργένης, μέχρι που μου τη σύστησε ως σύζυγό του.
Τα αυτιά μου βούιζαν, αλλά ο Ντέιβιντ συνέχιζε να μιλάει.
— Είναι τόσο όμορφο ζευγάρι, πρόσθεσε.
— Και κάποια στιγμή, μου έδειξε μια φωτογραφία σας. Όταν τον ρώτησα ποια είστε, μου είπε: «Α, αυτή είναι η καθαρίστριά μας».
**Η καθαρίστρια;**
Έπρεπε να μάθω τι συνέβαινε.
— Θα θέλατε έναν καφέ όσο περιμένετε τον κύριο Λάμπερτ; ρώτησα με ήρεμη φωνή.
— Θα ήταν υπέροχο, ευχαριστώ, είπε ο Ντέιβιντ, χωρίς να έχει ιδέα για τη θύελλα που μαινόταν μέσα μου.
—
**ΜΙΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ**
Στην κουζίνα, το μυαλό μου έτρεχε με χίλιες σκέψεις.
**Η αδερφή μου, η Άλισον, παρίστανε τη σύζυγο του Γκρεγκ;**
Χρειαζόμουν απαντήσεις.
Όταν επέστρεψα, του έδωσα τον καφέ και κάθισα απέναντί του.
— Ντέιβιντ, πρέπει να μιλήσουμε, είπα.
Το χαμόγελό του έσβησε.
— Εεε, φυσικά. Τι συμβαίνει;
Έδειξα μια κορνιζαρισμένη φωτογραφία στο τζάκι.
— Κοιτάξτε αυτή τη φωτογραφία προσεκτικά.
Δίστασε, αλλά την πήρε στα χέρια του.
Καθώς την κοίταζε, η σύγχυση απλώθηκε στο πρόσωπό του.
— Αυτή… αυτή είστε εσείς, είπε αργά.
— Ακριβώς, του απάντησα.
— Και ο άντρας δίπλα μου; Αυτός είναι ο σύζυγός μου, ο Γκρεγκ Λάμπερτ.
Το πρόσωπο του Ντέιβιντ χλόμιασε.
— Περιμένετε. Δεν καταλαβαίνω. Νόμιζα…
— Νόμιζατε ότι η Άλισον είναι η κυρία Λάμπερτ, είπα ψυχρά.
Έγνεψε καταφατικά, εμφανώς ταραγμένος.
— Ο Γκρεγκ μου τη σύστησε ως σύζυγό του.
Μου έδειξε ακόμα και φωτογραφίες τους μαζί.
Άφησα λίγη σιωπή να περάσει πριν ρωτήσω:
— Γιατί ήρθατε σήμερα εδώ;
Ο Ντέιβιντ φάνηκε αμήχανος.
— Ήθελα να πείσω τον Γκρεγκ να μου πουλήσει το μερίδιό του στην εταιρεία.
Αλλά είναι περίπλοκο.
— Γιατί;
— Λοιπόν, τεχνικά το μερίδιο δεν είναι στο όνομα του Γκρεγκ, παραδέχτηκε.
— Είναι στο όνομα της κυρίας Λάμπερτ. **Στο δικό σας όνομα.**
— Και η αδερφή μου πλαστογράφησε την υπογραφή μου για να μπλοκάρει την πώληση; ρώτησα κοφτά.
Ο Ντέιβιντ φάνηκε σοκαρισμένος.
— Δεν ήξερα ότι ήταν πλαστή, αλλά ναι.
Νόμιζα ότι ήταν δική σας απόφαση.
Η οργή έβραζε μέσα μου, αλλά παρέμεινα ήρεμη.
— Σας ευχαριστώ που επιβεβαιώσατε τις υποψίες μου.
Ας κλείσουμε τη συμφωνία.
**ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΓΚ – Η ΑΡΧΗ ΜΟΥ**
Δύο εβδομάδες αργότερα, έφυγα από το γραφείο του δικηγόρου μου με τα χαρτιά του διαζυγίου υπογεγραμμένα.
Η δικαιοσύνη είχε αποδοθεί.
Στο σαλόνι, αντικατέστησα τη φωτογραφία του Γκρεγκ στο τζάκι με ένα βάζο γεμάτο φρέσκα λουλούδια.
Δεν ήταν το τέλος της ιστορίας μου.
Ήταν η αρχή ενός νέου κεφαλαίου – **ενός που θα έγραφα με τους δικούς μου όρους.**
