**«Προσέλαβα έναν ξένο για να κάνω τον πρώην μου να ζηλέψει, αλλά τα γεγονότα πήραν μια απροσδόκητη τροπή.»**
Όλα ξεκίνησαν ως ένα αυθόρμητο, αλλά φαινομενικά λαμπρό σχέδιο, λέει η γυναίκα.
Με ραγισμένη καρδιά, μετά από τον χωρισμό μου με τον πρώην μου, τον Τζος, αποφάσισα ότι έπρεπε να του δείξω τι έχασε.
Η ιδέα ήρθε σε μια στιγμή απελπισίας, λίγες μόνο μέρες μετά τον χωρισμό: ήθελα να προσλάβω κάποιον να προσποιηθεί πως είναι ο φίλος μου για ένα στρατηγικά σχεδιασμένο ταξίδι.
Ήθελα να τον κάνω να ζηλέψει και να μετανιώσει για την απόφασή του.
Λίγες μέρες αργότερα, στεκόμουν στο αεροδρόμιο, με ένα χάος αντικρουόμενων συναισθημάτων μέσα μου.
Ο Τρέβις, ο άντρας που δέχτηκε αυτήν την τρελή αποστολή, θα έφτανε από στιγμή σε στιγμή.
Κοιτούσα έντονα το τηλέφωνό μου, αναρωτώμενη αν είχε αλλάξει γνώμη.
**«Γεια σου,»** – μια ήρεμη φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
Ήταν ο Τρέβις.
**«Α, γεια,»** είπα, προσπαθώντας να δείχνω πιο χαλαρή απ’ όσο ήμουν πραγματικά.
**«Είσαι ακόμα σίγουρη ότι είναι καλή ιδέα;»** ρώτησε, σηκώνοντας το φρύδι του.
**«Δεν είμαι σίγουρη,»** παραδέχτηκα.
**«Αλλά νομίζω ότι μπορεί να δουλέψει. Εσύ τι λες;»**
**«Για μένα δεν υπάρχουν αρνητικά. Πάω διακοπές με μια ελκυστική γυναίκα,»** απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο.
Ένιωσα τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν.
**«Αν ήμουν ελκυστική, δεν θα με είχε αφήσει,»** μουρμούρισα.
**«Σταμάτα. Είναι απλά ηλίθιος,»** απάντησε ο Τρέβις σοβαρά.
Αφού περάσαμε τον έλεγχο ασφαλείας, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο.
Εκεί, είδα τον Τζος με τη νέα του κοπέλα.
Το έκπληκτο βλέμμα του και ο αλαζονικός τόνος του, όταν μου μίλησε, σχεδόν με έκαναν να χάσω το θάρρος μου.
**«Άρι; Τι κάνεις εδώ;»** ρώτησε, κοιτώντας με σαν να ήμουν απρόσμενη εμφάνιση.
Ο Τρέβις αντέδρασε γρήγορα και με αγκάλιασε από τη μέση.
**«Είμαι διακοπές με τον φίλο μου,»** είπα, αν και η φωνή μου έτρεμε ελαφρώς.
**«Αχ, ένα από τα ρομαντικά μας ταξίδια,»** πρόσθεσε ο Τρέβις με ένα τέλειο χαμόγελο.
Ο Τζος έμεινε αδιάφορος, κάτι που με πλήγωσε περισσότερο από όσο ήθελα να παραδεχτώ.
Καθώς το αεροπλάνο απογειωνόταν, το μυαλό μου ήταν ένα χάος.
Το σχέδιό μου έπρεπε να είναι τέλειο.
Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να κάνω τον Τζος να μετανιώσει.
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, ήμουν εξαντλημένη.
Ήθελα απλώς να κοιμηθώ, αλλά η πραγματικότητα με επανέφερε γρήγορα όταν άνοιξα την πόρτα του δωματίου.
**«Υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι,»** είπα, προσπαθώντας να συγκρατήσω τον εκνευρισμό μου.
**«Ναι, το βλέπω κι εγώ,»** απάντησε ο Τρέβις με χαμόγελο.
**«Πρέπει να είναι λάθος,»** επέμεινα και αμέσως κάλεσα τη ρεσεψιόν.
Μετά από μια σύντομη συνομιλία, έγινε ξεκάθαρο ότι δεν ήταν λάθος.
Το δωμάτιο είχε κλειστεί έτσι ακριβώς.
**«Μπορούμε να το μοιραστούμε. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο,»** είπε ο Τρέβις και σήκωσε τους ώμους.
**«Ούτε καν,»** απάντησα αποφασιστικά.
**«Έλα τώρα, Άρι. Δεν είναι αυτό που ήθελες; Να φαίνεσαι χαρούμενη με το νέο σου αγόρι;»** είπε πειράζοντάς με.
Χωρίς άλλη επιλογή, αποφάσισα να μείνω και να αποφύγω τις εντάσεις.
Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες από σκηνοθετημένες καταστάσεις για να τραβήξω την προσοχή του Τζος.
Ο Τρέβις στον ρόλο του στοργικού συντρόφου φαινόταν πιο φυσικός απ’ όσο περίμενα.
Περάσαμε τις μέρες μας χτίζοντας κάστρα στην άμμο και διαγωνιζόμενοι σε παιδικά παιχνίδια.
Με τον Τρέβις, όλα έμοιαζαν πιο εύκολα.
Με έκανε να ξεχνάω τον Τζος, και γελούσα πιο συχνά απ’ ό,τι τα τελευταία χρόνια.
Ένα βράδυ, ο Τρέβις με πήγε στην παραλία.
**«Σταμάτα να ανησυχείς,»** είπε, με άρπαξε και μας έριξε και τους δύο στα κύματα.
Γέλασα, τον μάλωσα, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να νιώθω ελεύθερη.
Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν για μια στιγμή, και ο χρόνος φάνηκε να σταματά.
Χωρίς να το καταλάβουμε, φιληθήκαμε – ένα φιλί που τα άλλαξε όλα.
Το επόμενο πρωί, ο Τζος με πλησίασε.
**«Δεν αντέχω να σε βλέπω με κάποιον άλλο. Σε αγαπάω ακόμα,»** είπε και μου ζήτησε να γυρίσω πίσω.
Αλλά για πρώτη φορά, ένιωσα ότι δεν είχε σημασία.
Όταν τον κοίταξα, συνειδητοποίησα ότι στην καρδιά μου δεν υπήρχε πια χώρος για εκείνον.
**«Δεν το θέλω πια αυτό,»** είπα σταθερά.
**«Έχω κάποιον που με εκτιμά γι’ αυτό που είμαι.»**
Έτρεξα στον Τρέβις, που ετοιμαζόταν να φύγει.
Τον σταμάτησα και τον παρακάλεσα να μείνει.
**«Είσαι ο μόνος που έχει σημασία για μένα,»** είπα, με τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά μου.
Μετά από μια στιγμή που έμοιαζε αιωνιότητα, με τράβηξε κοντά του και με φίλησε ξανά.
Αυτή τη φορά, όλα ήταν αληθινά. Εμείς ήμασταν αληθινοί.
